Czy dotrze do nas Polaków w końcu po co i dla kogo jest państwo. Od 20 lat tak bardzo chcemy żyć w normalnym kraju. Państwie będącym odzwierciedleniem naszych marzeń i aspiracji.
Od lat jeździmy dziurawymi, wąskimi drogami, stoimy miesiącami w kolejkach do lekarza, nie ma na naukę, nie ma na obiady dla głodnych dzieci w szkole, nie ma na uruchomienie nr 112, nie ma na śmigłowce ratunkowe – pozostaje nam tylko patrzeć na kłótnie zacietrzewionych polityków w stronniczych telewizjach. Bezsilnie patrzymy, że nasze państwo nie jest nasze. To państwo cwaniaków – tych w garniturkach i tych w dresach. To państwo tych, co mają dostęp do władzy, do mediów, do własności państwowej, do informacji, do kija bejsbolowego.
Ciągle czytamy, że czegoś tam nie będzie. Nie będzie autostrady, nie będzie obwodnicy, nie będzie na leczenie chorych na raka, nie będzie na nakarmienie dzieciaków, nie będzie na nr ratunkowy 112, nie będzie na samoloty dla najwyższych reprezentantów kraju.
Codziennie płacimy za to wysoką cenę – giniemy i tracimy zdrowie w wypadkach, śmiertelnie chorzy nie dostają się na czas do specjalistów, głodne dzieciaki siedzą w jednych wiejskich szkołach. Akurat dziś cenę za rachityczne, słabe państwo, które fundujemy sobie od 20 lat zapłaciły elity naszego kraju. Prezydent i jego Żona, wierchuszka armii, szef NBP, Rzecznik Praw Obywatelskich, posłowie, senatorowie…
W pierwszej chwili szok i niedowierzanie. Niemożliwe. Niebywałe. Czyżby? Przecież to się dzieje od 20 lat. Od lat słyszymy, że samoloty rządowe są w opłakanym stanie, od lat widzimy, że Polska jest w opłakanym stanie.
Czy będziemy nadal czekać, aż Polska skończy jak ten nieszczęsny samolot?
